Γιώργος Βασιλείου (Υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ιεράς Συνόδου) στα «Π»: «Ο Θεός δεν αποκλείει κανέναν, εμείς οι άνθρωποι δημιουργούμε “καιάδες” κοινωνικού αποκλεισμού»

Συνέντευξη στον Πέτρο Πετρόπουλο
 
Ο Γιώργος Βασιλείου είναι έγκριτος θεολόγος και δημοσιογράφος. Είναι, επίσης, ο άνθρωπος που για πάνω από 20 χρόνια βρίσκεται πολύ κοντά στον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος αλλά και τους Μητροπολίτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, από τη θέση του Υπευθύνου του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Έχει διατελέσει Υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου επί του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ενώ συνεχίζει σήμερα, στην ίδια θέση, δίπλα στον Αρχιεπίσκοπο κ.Ιερώνυμο. Έχει ακόμη διατελέσει εκπρόσωπος τύπου του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.Θεόφιλου και Διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων του Αθηναϊκού Κέντρου Τύπου και Ενημέρωσης.
Παράλληλα έχει αρθρογραφήσει ως δημοσιογράφος σε εκκλησιαστικές εφημερίδες, ενώ το 2019 αναγορεύτηκε Επίτιμος Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Συνάντησα ένα πρωί τον παλιό μου συμφοιτητή και φίλο, Γιώργο Βασιλείου, στο γραφείο του στη Μονή Πετράκη. Ακολουθεί η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχα μαζί του…



«Την ώρα που η Πολιτεία νομοθετεί για τους πολίτες, η Εκκλησία νουθετεί τους πιστούς, οι οποίοι είναι το πλήρωμά της»

- Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τις τελευταίες εβδομάδες η Εκκλησία βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο της επικαιρότητας, αναφορικά με την πρόσφατη στάση της στο νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, η οποία είναι αρνητική. Θα ήθελα ένα σχόλιο.

Η Εκκλησία, ως υπεύθυνος πνευματικός φορέας που νοιάζεται για όλα τα μέλη της, οφείλει να διατυπώνει με παρρησία αλλά και σαφήνεια τις θέσεις της για κάθε μεγάλο ζήτημα που απασχολεί την κοινωνία και τους πιστούς. Στο συγκεκριμένο ζήτημα για τα ομόφυλα ζευγάρια, η θέση που διατυπώθηκε από την Ιερά Σύνοδο σε σχέση με το νομοσχέδιο, είναι απολύτως ξεκάθαρη και τεκμηριωμένη. Είναι μία τοποθέτηση χωρίς ακρότητες και υπερβολές, που αντιμετωπίζει το ζήτημα σύμφωνα με την Ορθόδοξη Χριστιανική Διδασκαλία.

Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να γίνει σεβαστό από όλους ότι η Εκκλησία, όπως άλλωστε κάνει διαχρονικά, έχει το δικαίωμα να καθορίζει απερίσπαστη τα του οίκου της, χωρίς καμιά διάθεση αντιπαλότητας ούτε με την Πολιτεία αλλά ούτε βέβαια και με οποιοδήποτε άνθρωπο, ο οποίος έχει επιλέξει να έχει μια διαφορετική άποψη και στάση ζωής.

Ασφαλώς δεν είναι η πρώτη φορά που η Εκκλησία βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Βλέπετε όμως ότι πάντα αντέχει, κι αυτό γιατί εκφράζει την αλήθεια. Χωρίς να επηρεάζεται ή να καθοδηγείται από την εκάστοτε στάση της κοινής γνώμης, και ιδίως από τις υποκειμενικές επιδιώξεις μεμονωμένων προσώπων ή διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Θέλω ωστόσο να υπογραμμίσω ότι ενώ η Εκκλησία δεν αποκλείει κανένα άνθρωπο, εμείς οι άνθρωποι, αντίθετα, κατασκευάζουμε κάποιες φορές σύγχρονους «καιάδες» κοινωνικού αποκλεισμού. Την ώρα που η Πολιτεία νομοθετεί για τους πολίτες, η Εκκλησία νουθετεί τους πιστούς, οι οποίοι είναι το πλήρωμά της. Και βέβαια να ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι ο Θεός, ως μεγαλοδύναμος και απλόχερος, δεν αποκλείει κανέναν για τις επιλογές του, όποιες κι αν είναι αυτές. Περιμένει όμως υπομονετικά από κάθε άνθρωπο να τον πλησιάσει, όποτε εκείνος το επιθυμεί.

- Η Ορθόδοξη Θεολογία διδάσκει εμφατικά την αγάπη. Θωρείτε ότι αυτό το μήνυμα περνάει σήμερα στον κόσμο μέσα από τις τοποθετήσεις του Αρχιεπισκόπου και των Μητροπολιτών - Μελών της Ιεράς Συνόδου;

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι καθαρά ανθρωποκεντρική και διαπνέεται από την αγάπη προς κάθε άνθρωπο. Γι’ αυτό το λόγο, τόσο ο Μακαριώτατος όσο και τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου, διαχωρίζουν πάντα την αμαρτία από τους ανθρώπους που υποπίπτουν σε αμαρτήματα. Διαρκής στόχος είναι η καταπολέμηση της αμαρτίας και η σωτηρία κάθε ανθρώπου που παρεκκλίνει από τη διδασκαλία της Εκκλησίας και τη Χριστιανική Πίστη. Όλοι οι άνθρωποι λυγίζουμε κάποια στιγμή, πέφτουμε, και μοιραία υποπίπτουμε σε αμαρτήματα και λάθη. Αυτό που κυρίως έχει μεγάλη σημασία είναι να μπορούμε να ξανασηκωθούμε και να σταθούμε στα πόδια μας. Η Εκκλησία, λοιπόν, πρεσβεύει και επιδιώκει τη σωτηρία κάθε ανθρώπινης ψυχής. Δεν λειτουργεί κατακριτικά ούτε και τιμωρητικά. Σε αυτό το πνεύμα κινείται τόσο ο Μακαριώτατος κ.Ιερώνυμος όσο και το σύνολο των Μητροπολιτών.



- Υπάρχουν ωστόσο και ορισμένοι ιεράρχες οι οποίοι κατά καιρούς είναι πιο αυστηροί ή και κατακριτικοί στις τοποθετήσεις τους...

Η Εκκλησία μας, στο σύνολό της, έχει την τύχη να διαθέτει πεφωτισμένους ιεράρχες που νοιάζονται και αγωνιούν για το ποίμνιό τους, με υψηλή μόρφωση και πλούσιο φιλανθρωπικό έργο. Από εκεί και πέρα, όπως συμβαίνει παντού, ο καθένας έχει το δικό του ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης. Αν δούμε το δάσος και όχι το δέντρο, θα συμφωνήσετε με αυτό που είπα. Άλλωστε, ο ίδιος ο Μακαριώτατος, με τις πάντα μετρημένες και ήπιες παρεμβάσεις του, αποτελεί παράδειγμα και πρότυπο μετριοπάθειας και καταλλαγής τόσο για τους πιστούς όσο και τους ιερωμένους.

«Οι νεοέλληνες, ενώ αδιαφορούμε για τα εγκλήματα που καθημερινά διαπράττονται δίπλα μας, τις ανηθικότητες και τις δυσοσμίες που αναβλύζουν μπροστά στα μάτια μας, από ανίερες και κατακριτέες πράξεις, σπάνια παίρνουμε θέση ή αναλαμβάνουμε δράση»

- Ποιος είναι ο ρόλος και η αποστολή της Εκκλησίας στις μέρες μας; Ανταποκρίνεται στα σοβαρά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας αλλά και τις ανάγκες των νέων ανθρώπων;

Είναι αλήθεια ότι η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, κάποια από τα οποία πλήττουν ευθέως τους νέους ανθρώπους. Στις μέρες μας πολλά παιδιά έχουν αποπροσανατολιστεί λόγω της έλλειψης αξιών, οραμάτων και ιδανικών, αντιμετωπίζοντας μια σειρά από προβλήματα (ενδοοικογενειακά, κοινωνικά, οικονομικά κλπ) που πολλές φορές οδηγούν στη νεανική παραβατικότητα / εγκληματικότητα ή και στο απεχθές φαινόμενο της εκμετάλλευσης ανηλίκων.

Μπορώ να διαβεβαιώσω όσους μας διαβάζουν ότι η Εκκλησία ως πνευματικός φορέας που νουθετεί και παιδαγωγεί τους πιστούς, συμπεριλαμβανομένων των νέων ανθρώπων, κάνει ό,τι μπορεί και σίγουρα στο μέλλον μπορεί και πρέπει να κάνει ακόμη περισσότερα. Έχει άλλωστε να επιδείξει ένα σημαντικό και πολυεπίπεδο έργο, το οποίο συνεχίζεται με συνέπεια.

Παράλληλα όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει και η δική μας ατομική ευθύνη. Είτε ως μέλη της Εκκλησίας, είτε ως πολίτες, θα πρέπει κάποια στιγμή να κάνουμε ειλικρινή αυτοκριτική. Υπάρχει ένα κακό χαρακτηριστικό που το διαθέτουμε αρκετοί από εμάς, ο ωχαδερφισμός. Οι νεοέλληνες, ενώ αδιαφορούμε για τα εγκλήματα που καθημερινά διαπράττονται δίπλα μας, τις ανηθικότητες και τις δυσοσμίες που αναβλύζουν μπροστά στα μάτια μας, από ανίερες και κατακριτέες πράξεις, σπάνια παίρνουμε θέση ή αναλαμβάνουμε δράση. Τις πιο πολλές φορές φιλολογούμε και αρκούμαστε στα «θα» και τα «πρέπει». Είμαστε όμως καλοί στο να υποστηρίζουμε ότι τάχα γνωρίζουμε τα πάντα και ότι έχουμε λύσεις για όλα…

- Ποιο είναι το μεγαλύτερο προτέρημα για ένα άνθρωπο;

Να μπορεί να αγαπάει. Τους δικούς του ανθρώπους, τους φίλους του, κάθε συνάνθρωπό του. Είναι πραγματική ευλογία. Με την αγάπη κάθε άνθρωπος ζει για πάντα στη μνήμη των άλλων, ακόμη κι όταν έχει φύγει από τη ζωή…